Soms moet je beslissen een kat niet te trimmen.
Komt niet vaak voor, maar een paar weken geleden leek het mij beter een kat niet te behandelen.
De betreffende kat woonde samen met een andere kat sinds een paar maanden bij de huidige eigenaar.
Voorheen woonden de katten, bij de “fokker”, in een soort buitenhok.
De katten waren vriendelijk en nieuwsgierig maar aldus de huidige eigenaar erg schrikachtig. Ze leken niets gewend te zijn. Eén kat had klitten op de flanken. Geen hele grote, maar wel al aardig wat. Men wilde de kat laten trimmen en advies over hoe ze de vacht zelf goed konden verzorgen. De kat moest aan huis getrimd worden, want beide katten zijn niet in een mandje te krijgen.
Tot zover nog geen reden om van een trimbehandeling af te zien.
De poes met de klitten was echter moeilijk op te pakken of vast te houden. Ze liet het wel toe, maar zodra mijn handen richting flanken gingen om de vacht te voelen vloog ze tegen het plafond.
“Ja” vertelde de eigenaar “die man bij wie ze vandaan komen zei dat hij de klitten er gewoon vanaf trok”…
Als je dat hoort vlieg je als kattenliefhebber en kattentrimmer zelf onderhand tegen het plafond.
Hoe haalt iemand het in z’n hoofd om vastzittende klitten “gewoon” eraf te trekken? Geen wonder dat de kat nu zo reageert op een hand de richting klitten gaat.
Maar ja, dan je zit daar dus met een kat met een toch al geknakt vertrouwen, en met een eigenaar die gelukkig snapt dat “de klitten gewoon eraf trekken” niet de juiste manier is maar die van jou als trimmer een oplossing verwacht. Dus kwaad worden (op de vorige eigenaar) heeft dan geen zin. Dat komt later wel. Alleen, wat nu?
Onder narcose bij de dierenarts leek me in dit geval niet de meest voor de hand liggende optie, want de kat is niet in een reismand te krijgen, dus vervoer daarheen is een probleem. En de kat is nog jong en zou, met veel geduld, kunnen leren te wennen aan vachtonderhoud. Onder narcose leert ze niks.
Thuis trimmen en de kat een kalmeringsmiddel geven zou een optie kunnen zijn, maar ik doe dat alleen als ik echt geen andere oplossing zie. Bovendien; de vachttoestand was niet goed, maar ook niet heel slecht. En er was een lichtpuntje…
De katten hadden namelijk het geluk om bij mensen terecht te zijn gekomen die weliswaar nul ervaring met katten hebben, maar die de beestjes wel goed aan voelen.
De oudste zoon kon de kat met klitten zelfs voorzichtig en zonder dwang borstelen met een zachte plastic pinnenborstel die niet aan de klitten trekt. Hij doet dat op vaste momenten en heeft tijdens die momenten ook al kleinere klitjes voorzichtig weg kunnen halen. Er was dus al bij de kat, in een paar maanden tijd, een begin van het herstel van vertrouwen in mensen die iets aan de vacht doen. In elk geval is er een klik tussen de kat en de oudste zoon. En een trimbehandeling zónder narcose of kalmeringsmiddel nu doorzetten zou waarschijnlijk alles wat de zoon had opgebouwd tenietdoen. Wie ben ik om dat te riskeren?
Ik besloot om waar de zoon mee bezig is eerst een kans te geven en nog niet te kiezen voor een trimbehandeling met een kalmerend pilletje (waar katten soms averechts op kunnen reageren) of onder narcose of bij de dierenarts.
De eigenaren hebben een goede kam aangeschaft en overwegen de aanschaf van een mini-tondeuse om, na gewenning aan het geluid van de tondeuse, de vaster zittende klitten beetje bij beetje weg te kunnen scheren.
De tijd zal leren of het hen gaat lukken om de kat klitvrij te maken en te houden, of haar in elk geval eraan te wennen dat er mensen aan haar vacht zitten, op een vriendelijke manier.
Maar er is in elk geval een voorzichtig positief begin…
© Saskia Heijboer – Kattentrimsalon Cat Pretty – 5 juli 2018 / terug naar Blog-overzicht